nazwa nikotyny pochodzi od naukowej nazwy nicotiana tabacum, rośliny tytoniu, a nazwa naukowa tytoniu pochodzi od urodzonego we Francji Jean Nicot de Villemain w Portugalii.

w 1560 r. nasiona tytoniu odesłano z powrotem do Paryża z Brazylii i promowano w celach medycznych. w 1828 r. niemieccy chemicy posselt i reimann po raz pierwszy oddzielili nikotynę od tytoniu. w 1843 r. Melsens zaproponował wzór chemiczny nikotyny. w 1893 roku Adolf Pinner odkrył strukturę nikotyny. w 1904 r. Pictet i Crepieux z powodzeniem zastosowali syntetyczne metody otrzymywania nikotyny.

pochodne punkty wiedzy:

kiedy nikotyna dostaje się do organizmu, przechodzi przez krwiobieg i przechodzi przez barierę krew-mózg. po inhalacji dotarcie do mózgu zajmuje średnio 7 sekund. okres półtrwania nikotyny w ludzkim ciele wynosi około 2 godzin. na ilość nikotyny, którą organizm dostaje w wyniku palenia, wpływa wiele czynników, w tym jakość dymu, to, czy jest on wdychany i czy używany jest filtr. tytoń do żucia, noszenia w ustach, wdychania itp. przez wargę do dziąseł i wdychanie bezpośrednio przez nos, bardziej efektywne nikotyny do organizmu. wątroba jest organem, który metabolizuje głównie nikotynę, rozkładającym enzymem jest cytochrom p450 (głównie cyp2a6, cyp2b6 może również działać na nikotynę), a produktem metabolicznym jest kotynina.